Ülgen

-

 Ne bileyim Füsun. Şimdi aramıza duvar örsen, yine kalkıp senin sevdiğin renge boyarım. - Didem Mamak


Çiçekli şiirler yazmama kızıyorsunuz bayım. Bilmiyorsunuz. Darmadağın gövdemi çiçekli perdelerin arkasına saklıyorum.
Güzel Didem Mamak


Paniğini kukla yapmış hasta bir çocuğum ben. Oyuncağı panik olan sayın yalnızlık kendi kendine nasıl da eğlenir. Niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasına?


Yıllardır kendini bulutlarda saklayan illegal bir yağmurum. 

Bir yağsam pahalıya malolacağım. 

Ben bir bodrum kat kızıyım bayım 

Yalnızlıktan başka imparator tanımaz bodrumum 

Bir süredir plastik vazolar gibi hiç kırılmıyorum 

Fakat korkuyorum. Birazdan da 

Kırküç numara ayakkabılarınızla 

Bahçede oynayan çocukların üstüne basacaksınız 

Bu iyi olmaz bayım!


Niye kimseler izin vermez yollarıma kuş konmasına? Nesrin hanım da çok güzel yazıyor. 

Kendisi kadar olmasa da şiirleri 

Taş çıkarıyor bazı şairlere 

Gün akşam oldu' diyorum 

Ekmek kırıntıları atıyorum kuşlara 

Cam kırıkları yiyorlar 

Rüyamda; bir kase dolusu suyun içinde 

Rengarenk yap-boz parçacıkları 

Anlatmak istiyorum, dinlemiyorsunuz.

:)


Sen çok güzel bir insansın da
Dünyanın yanlış coğrafyasında doğdun


Coğrafya kaderdire inanmam

Bana kalırsa, buna inananlar kader diye bir şeyin arkasına saklanmayı tercih edenlerdir
Gülünç gelenlerdir

Hayal kurmayı bilmeyenlerdir


Sen ne istersen yapabilecek bir insansın 

Yeter ki iste Nesrin. Yeter ki iste.

Öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna…


Başımı koltuğa yaslayıp tavana gözlerimi kapadım. 3 gün önce de “yazmak ile -yazamamak değil de- yazmaktan vazgeçmek “ teması ile gözümü kamaştıran bir hikaye yazılı mail almıştım. Ve daha nicesi…
Hayır, sanırım sabahı bekleyemem

Bilmiyorum
 İnsanlar rüyalarını acilen anlatmalı.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bütün mümkünlerin kıyısında

-
Yani benim gözlerimin bunca yıl gördükleri, Bir gün benimle birlikte Yok olup gidecekler öyle mi? Bizim seninle yapamadıklarımız da, yaptıklarımız da, birlikteyken olduklarımız da bu dünyada bir daha olmayacak. Benim olabileceğim bazı şeyler var. Senin olabileceğin bazı şeyler var. Sırayla bunları göreceğiz. Hiçbiri de bize benzemeyecek. Böylece yaşayıp gideceğiz galiba, "bütün mümkünlerin kıyısında."
Devamı

Bu buluşmaya bir isim vereceğim

-
Dünya -çoğu zaman- galiba biz ne beklersek onu veriyor. Ama bu beklenti konusunda çok acemiyiz. Üzerimize düşeni yapmak, elimizdekinden ne olur diye düşünmek yerine sürekli onun işine karışmaya, neyi nasıl yapacağını söylemeye kalkışıyoruz, kazanamayacağımız kavgalara soyunuyoruz. Hal bu ki burası dünya, burası basit. Sen adım atmaktan vazgeçmeyince sana verecek hep yeni bir şeyi var. Durduğumuzda sıçıyoruz.  Durmayalım. Taşları üst üste koymaktan, ama her bir taşa da ayrı ayrı bakmaktan vazgeçmeyelim. Yıkılırsa tekrar. Yıkılmazsa da hiç bir zaman bitmeyecek ya, belki arada yıkılması daha iyidir. "Kelimeler Albayım, bazı anlamlara gelmiyor." Birbirimizden uzakta, bir sürü şey yaşayacağız, bir sürü şey göreceğiz. Birbirimizin gördüklerinin de şahidi olacağız. Bu bana var olma şekline bayıldığım bir kafanın kahramanı olduğu bir romanı, ömür boyunca okumanın hazzını verecek biliyorum. Üstelik sıkılınca içine kaçabileceğim bir roman, yüzüne dokunabileceğim bir kahraman. Bu buluşm
Devamı

Bu dünyada kötüler hep aynı şeyi söylüyor

-
Seninle ilgili, kendimi de dışarıda bırakıp düşündüğüm zamanlarda en çok aklımın takıldığı şey; etrafında gördüklerin, insanlar, pazarlıklar, zaaflar, hırslar canımı sıkıyor. Mümkün olsa ve elimden gelse, aklının sadece meşgul olmasının ne kadar güzel olduğunu bildiğim şeylerle meşgul olmasını sağlayabilseydim. Gerçi bu afaki ve varlığı kendisini yalanlayan bir dilek bir taraftan ama... Olsun, öyle düşünmek güzel. Anlattığın gibi durumların içinde seni, hissettiklerini düşünmek çok iç sıkıcı. Bence bu dünyada kötüler hep aynı şeyi söylüyor, değişik biçimlerde ve değişik cümlelerle. Üzgünler de, yerini yadırgayanlar da, iyiler de, mutlular da, mutsuzlar da, kaygılılar da... Bunlar bir kişi değil ama, birer hal. Her biri başka birinin içinde, bazen aynı kişinin değişik zamanlarda içinde bir görünüp bir kayboluyor. Ama her biri hep aynı şeyi farklı cümlelerle söylüyor gibi. Bazen insan bir gün bundan sıkılırmış gibi geliyor bana. Kendinden ve dünyadan.  25 yaşında umarım daha önce anlamad
Devamı