Raptolduğum cevher

-

 Birkaç zaman sonra her şey başka türlü olacak. Bekleyeceğiz, bekliyoruz, bekledik. Bu bende çok usta bir dolandırıcıya yine kanmış olmak gibi bir his uyandırıyor bir süredir. Ne çok söyledim bunu. Artık bugünle ve yarınla ilgilenmek istediğime karar verdim kaç kere. Bir daha kanmayacaktım o numaralara. Ama sonra. Pat! Yine kanmışım. Farkında bile değilim. Ama gerçekten de öyle. Hiç bu kadar haklı olduğum bir zaman olmamıştı, birkaç zaman sonra her şey çok farklı olacak ve şimdi o zamanı beklemeliyim. Daha önce 30 kere kanmış olmak bir iç burkuntusu yaratıyor tabi ama her seferinde de ilk seferindeki gibi, bu sefer bu oyunu kazanırsa bütün talihi dönecek kaybeden kumarbaz gibi inanacağım, inanıyorum, inandım. :)

Bir süredir, bir yandan etrafımda olan bitenin, içinde bulunduğum hâlin körüklediği, bir taraftan benim takılmayı galiba sevdiğim meseleler -yine- dönüyor aklımda. Temel sorulara dönüş. Birazcık sözünü etmiştim. Nedir benim bu dünyada büyülendiğim şey. Sevdiklerimi neden seviyorum. Neyi görünce tüylerim ürperiyor. Ne zaman yaşamak ile ilgili yüklerim hafifliyor. Galiba bu sorulara bir cevap vermeye ne kadar yaklaşırsam, yolum o kadar aydınlanacak. Yani neydi benim insanlarda "raptolduğum cevher."

Mesela pek çokları için bu sevilmek ve sevildiğini hissetmek galiba. Bu çok anlaşılır. Peki ben niye hep en çok, beni en çok sevenlerden kaçırdım kendimi. Benimle ne kadar ilgili bir hale gelirlerse, o kadar uzaklaştım onlardan. Benimle ilgili şeyleri pek sevmiyorum galiba. Halbuki bunu söylerken bile kendinden emin bir ukalalığı bastırmaya çalışıyorum bir yandan. İtiraf etmem gerekirse son yıllarda o kendinden emin halimin altında, galiba ben yanılıyorum diye bir his beliriyor. İnsan garip şey. Korkuyorum Anne'nin ilk ismi "İnsan nedir ki" biliyor musun? :) Canım Reha.

Evet neydi? Ölülerle, hiç görmediğim insanların çoğunlukta olduğu bu listede sizi birbirinize bağlayan şey. Dünya ile ilişkiniz mi? Onun yaptıklarına nasıl cevaplar verdiğiniz, onların size neler hissettirdiği mi? Olabilir. Ama öyleyse zor. Bunlar hepimizin en hassas yeri çünkü. Kaan'la yapmayı planladığın o anlaşmayı biz de yapmalıyız bence. :)

Galiba buranın sonuna yaklaştık. Sen de öyle hissediyor musun?

özgürlük budur belki de:
sürekli bir yersizlik;
sürüp giden bir yol...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bütün mümkünlerin kıyısında

-
Yani benim gözlerimin bunca yıl gördükleri, Bir gün benimle birlikte Yok olup gidecekler öyle mi? Bizim seninle yapamadıklarımız da, yaptıklarımız da, birlikteyken olduklarımız da bu dünyada bir daha olmayacak. Benim olabileceğim bazı şeyler var. Senin olabileceğin bazı şeyler var. Sırayla bunları göreceğiz. Hiçbiri de bize benzemeyecek. Böylece yaşayıp gideceğiz galiba, "bütün mümkünlerin kıyısında."
Devamı

Bu buluşmaya bir isim vereceğim

-
Dünya -çoğu zaman- galiba biz ne beklersek onu veriyor. Ama bu beklenti konusunda çok acemiyiz. Üzerimize düşeni yapmak, elimizdekinden ne olur diye düşünmek yerine sürekli onun işine karışmaya, neyi nasıl yapacağını söylemeye kalkışıyoruz, kazanamayacağımız kavgalara soyunuyoruz. Hal bu ki burası dünya, burası basit. Sen adım atmaktan vazgeçmeyince sana verecek hep yeni bir şeyi var. Durduğumuzda sıçıyoruz.  Durmayalım. Taşları üst üste koymaktan, ama her bir taşa da ayrı ayrı bakmaktan vazgeçmeyelim. Yıkılırsa tekrar. Yıkılmazsa da hiç bir zaman bitmeyecek ya, belki arada yıkılması daha iyidir. "Kelimeler Albayım, bazı anlamlara gelmiyor." Birbirimizden uzakta, bir sürü şey yaşayacağız, bir sürü şey göreceğiz. Birbirimizin gördüklerinin de şahidi olacağız. Bu bana var olma şekline bayıldığım bir kafanın kahramanı olduğu bir romanı, ömür boyunca okumanın hazzını verecek biliyorum. Üstelik sıkılınca içine kaçabileceğim bir roman, yüzüne dokunabileceğim bir kahraman. Bu buluşm
Devamı

Bu dünyada kötüler hep aynı şeyi söylüyor

-
Seninle ilgili, kendimi de dışarıda bırakıp düşündüğüm zamanlarda en çok aklımın takıldığı şey; etrafında gördüklerin, insanlar, pazarlıklar, zaaflar, hırslar canımı sıkıyor. Mümkün olsa ve elimden gelse, aklının sadece meşgul olmasının ne kadar güzel olduğunu bildiğim şeylerle meşgul olmasını sağlayabilseydim. Gerçi bu afaki ve varlığı kendisini yalanlayan bir dilek bir taraftan ama... Olsun, öyle düşünmek güzel. Anlattığın gibi durumların içinde seni, hissettiklerini düşünmek çok iç sıkıcı. Bence bu dünyada kötüler hep aynı şeyi söylüyor, değişik biçimlerde ve değişik cümlelerle. Üzgünler de, yerini yadırgayanlar da, iyiler de, mutlular da, mutsuzlar da, kaygılılar da... Bunlar bir kişi değil ama, birer hal. Her biri başka birinin içinde, bazen aynı kişinin değişik zamanlarda içinde bir görünüp bir kayboluyor. Ama her biri hep aynı şeyi farklı cümlelerle söylüyor gibi. Bazen insan bir gün bundan sıkılırmış gibi geliyor bana. Kendinden ve dünyadan.  25 yaşında umarım daha önce anlamad
Devamı