NESLOGGER

"Ben şimdiye kadar ne yaptım" ya da "çok geç kaldım" feryatlarını epeyce duydum şu yaşıma kadar etrafımdan. Hiç birine de hak vermemiştim. Bu bir tespitten çok, bir ruh haline davet gibi. "Hadi benim için üzülelim." Ben kederli şeyleri hep çekici buldum. Bunlar üzerine saatlerce konuşabilirim. Böyle şeyler hiç yokmuş gibi yaşayanlardan hoşlanmam. Fakat bunu hiçbir şey yapmamaya bir gerekçe haline getirmek de bambaşka ve çok acıklı bir şey. Çıkmaz sokak. Elimizdeki tek şey geriye kalan zamanımız. Bundan da vazgeçiyorsak, burada kalmayı anlamlı kılacak bir sebep kalmıyor demektir. Buna ikna olup, burada debelenmeyi bırakanların kararlılığına hayranım. Ama ben, bu yaptığım riyakarlıksa bile, belki yeni bir şeyler görmek, bir kaç taşı üst üste koymak, biraz daha anlamak için debelenmeye bir süre daha hevesle devam etmek niyetindeyim

Karışıklık kaçamak ve kolay bir tabir olduğu için bu kadar çok kullanıyorum sanırım.  Esas durduğun/sürüklendiğin/kendini bulduğun yer ile içindeki çelişmeye başladığında hep birbiri ardına gelen acaba ile başlayan cümleler suyu bulandıran.  Çirkin ördek yavrusunun kaderi