"Ben şimdiye kadar ne yaptım" ya da "çok geç kaldım" feryatlarını epeyce duydum şu yaşıma kadar etrafımdan. Hiç birine de hak vermemiştim. Bu bir tespitten çok, bir ruh haline davet gibi. "Hadi benim için üzülelim." Ben kederli şeyleri hep çekici buldum. Bunlar üzerine saatlerce konuşabilirim. Böyle şeyler hiç yokmuş gibi yaşayanlardan hoşlanmam. Fakat bunu hiçbir şey yapmamaya bir gerekçe haline getirmek de bambaşka ve çok acıklı bir şey. Çıkmaz sokak. Elimizdeki tek şey geriye kalan zamanımız. Bundan da vazgeçiyorsak, burada kalmayı anlamlı kılacak bir sebep kalmıyor demektir. Buna ikna olup, burada debelenmeyi bırakanların kararlılığına hayranım. Ama ben, bu yaptığım riyakarlıksa bile, belki yeni bir şeyler görmek, bir kaç taşı üst üste koymak, biraz daha anlamak için debelenmeye bir süre daha hevesle devam etmek niyetindeyim
Bütün mümkünlerin kıyısında
Yani benim gözlerimin bunca yıl gördükleri, Bir gün benimle birlikte Yok olup gidecekler öyle mi? Bizim seninle yapamadıklarımız da, yaptıklarımız da, birlikteyken olduklarımız da bu dünyada bir daha olmayacak. Benim olabileceğim bazı şeyler var. Senin olabileceğin bazı şeyler var. Sırayla bunları göreceğiz. Hiçbiri de bize benzemeyecek. Böylece yaşayıp gideceğiz galiba, "bütün mümkünlerin kıyısında."
Yorumlar
Yorum Gönder