Tanrının sadece bizimle ilgili ayrı bir planının olduğunu düşünmek biraz safça geliyor bana. Çok benim dünya görüşüme yakın olmasa da Al Capone'un söylediği rivayet edilen bir söze denk gelmiştim.
Şöyle bir şey; "çocukken her gece tanrıya bana bir bisiklet vermesi için dua ederdim. sonra onun tarzının bu olmadığı anladım. bir bisiklet çaldım ve her gece tanrıya beni affetmesi için dua ettim."

 Haklı yanı şu, sürekli birileri tarafından bir yerlere konan, oradan alınan, başka yere konan, oradan başka yere, oradan başka yere taşınan biri gibi hissederek yaşamak katlanılır şey değil. Sonunda büyük çuvallasan bile dönen bu çarka elini sokmak, görmek, dokunmak, hissetmek, dahil olmak, değiştirmek, çekiştirmek hayat denen şeyin ta kendisi sanırım. Bana verdiler ve benden aldılar geçerli mazeretler olsa bile bu oyundan başka da bir şey yok elimizde

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bütün mümkünlerin kıyısında

Bu buluşmaya bir isim vereceğim

Bu dünyada kötüler hep aynı şeyi söylüyor