Şöyle bir akşam;
Saatlerdir Neil deGrasse diye bir adamın peşine düşüp, evrenin ne kadar büyüleyici, insanın nasıl aciz olduğu üzerine ürpertici hikayeler izliyorum.
Muhtemelen kendisi olsa şöyle açıklardı;

Senin, benim, onun birbirinden kopuk, tek başına bir şeyler olduğu tamamen bizim kendimizi eşsiz görme takıntımızla uydurduğumuz şeyler, hepimiz tek bir bütünün birbiri ile sıkıca bağlı parçalarıyız.. Bu yüzden senin ona fısıldadığını benim duymam, benim hissettiğim ile onun gülümsemesi kadar normal ne olabilir! :)

Normal bir günde bana bunu söylediğinde ben şöyle derdim;

Ne olur tesadüf olmasın! Ne olur bu gördüklerimiz, sadece gördüğümüz kadar olmasın. Dünya sağlıklı yaşamaktan, kariyer planlamaktan, sporun faydalarından, sigaranın zararlarından, büyüklerine saygıdan, sınıfı geçmekten, ıspanak pişirmekten ibaret olmasın. Lütfen

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bütün mümkünlerin kıyısında

Bu buluşmaya bir isim vereceğim

Bu dünyada kötüler hep aynı şeyi söylüyor